சந்தக்குரற் கவியரசே சங்கரன்தாள் சாந்தியே!

அருட்கவி ஞானகணேசன்

 

 

அச்சுவேலி யூர்க்கவியே ஆழ்ந்த தமிழறிவே
மெச்சும் வகையிலே மெட்டெடுத்துக் –  கெச்சிதமாய்
சந்தக் குரலிலே சங்கரன்தாள் பாடிடவோ
முந்தினீர் அம்பலத்தே மூத்து? 

எத்தனை மேடைகளில் எம்மோ டிணைந்துநீர்
தித்திக்கப் பாடினீர் செந்தமிழில் – வித்தகனே
அத்தனை பாவகையும் ஆழமாய்க் கோர்த்துநீ
சித்தமொடு தந்தாய் சிறப்பு! 

மணிமாலை கட்டுவதில் மன்னன்நீ வானில்
கணீரென்று பாடும் கணேசா – பணிமுடித்து
விண்ணகம் சென்றாயோ வித்தகம் காட்டிடநீ?
மண்ணகம் மாளுதே மாண்டு! 

எண்பதாம் ஆண்டகவை ஏற்றமாய்க் கொண்டாடிக்
கண்பட்டதோ அண்ணா? கவிக்குயிலே! - பண்டரங்கன்
உந்தன் கவிதைகளுள் ஊறிக் கவர்ந்துனக்குத்
தந்தானோ தன்தாள் தடுத்து! 

இல்லற வாழ்வை இனிதுற வாழ்ந்தெமக்கு
நல்லறப் பாதையை நாட்டினீர் – பல்லரும்
போற்றிட வாழ்ந்த பெருந்தகையே உன்புகழை
நாற்றிசையும் பாடும் நனிந்து! 

பொருட்சுவை சொற்சுவை போந்த கவிநூல்
கரும்பாய்ப் படைத்துக் கலக்கி – விருந்தும்
எமக்களித்தாய் வீரனே! ஏத்தினோம் அண்ணா
அமர்ந்திடு அத்தன்தாள் ஆர்த்து ! 

செந்தமிழ் யாப்பினைச் சேர்த்துக் கவிதளைத்து
முந்தினீர் பந்தியில் மூத்துமே – சிந்துவாயா
கன்னலெனப் பாயும் கவிமழைப் பேர்புகழை
பொன்னுலகும் போற்றும் பொலிந்து! 

பாயிற் கிடந்து படுநோயைக் காணாது
தாயிற் சிறந்த தயாளனே – மாயமாய்
கண்ணிமைக்கும் காலத்தே காயத்தை நீக்கிநீர்
விண்ணுலகு சென்றீர் விரைந்து!

சாந்தியைத் தந்தருளச் சங்கரனை வேண்டினேன்
ஈந்தருள்வாய் ஈசனே எம்பரனே – சாந்தமிகு
செந்தமிழ்ப் பாவலனைச் சேர்த்திடுவீ ருன்பாதம்
வந்தனையோ டுந்தனுக்கு வாழ்த்து!

 

 

அருட்கவி ஞானகணேசன்