காலப் பெருவெளி

பனித்துளி சங்கர்

உன் நினைவுகளால் உறக்கம்
தொலைத்தப் பல இரவுகளின்
காலப் பெருவெளியில்
இன்னும் கடந்துகொண்டிருக்கின்றேன்

கைகளில் ஆயிதம் இல்லை
கற்பனைகளுடன் தினமும் மோதி மோதி
காயப்படுகிறது நிஜங்கள் .
 

என்னைக் கடந்து செல்லும்
ஒவ்வொருவரின் பார்வைகளிலும்
ஏதோ சொல்ல நினைத்து கரைந்துபோன
சோகங்களின் வார்த்தைகளை எல்லாம்
அவர்களின் உதட்டு சுளிப்புகளில்
மொத்தமாய் என்னை நோக்கி
வீசி செல்கிறார்கள் . 

எங்கேனும் சிதறும்
சிரிப்பின் சத்தங்களில் எல்லாம்
மீண்டும் உன் ஞாபகங்கள்
என் இதயத்தை நிரப்பி செல்வது
வாடிக்கையாகிப்போனது .

 காற்றின்றி இறந்து போகும்
ஒரு புல்லாங்குழலின் இசையாய்
தினம் உன் ஸ்பரிசம் தேடியே
உயிருடன் இறந்து போகிறேன்

 நான் ஆடை கிழிந்த
பைத்தியம் என்றுதான் எல்லோருக்கும் தெரியும்
ஆனால் யாருக்குத் தெரியும்
உன் நினைவுகளால் இதயம் கிழிந்த
காதலன் என்று..!!

shankarp071@gmail.com